پیش‎بینی دلبستگی شغلی بر اساس سبک‌های دلبستگی و هوش اخلاقی با نقش میانجی خودکارآمدی (مطالعه موردی: سازمان بسیج اصناف و بازاریان و فعالان اقتصادی تهران بزرگ)

چکیده

هدف: دلبستگی شغلی نقش موثری در رشد و ارتقای وضعیت شغلی و ایجاد مزیت رقابتی برای سازمان دارد. بنابراین، هدف این پژوهش پیش‎بینی دلبستگی شغلی بر اساس سبک‌های دلبستگی و هوش اخلاقی با نقش میانجی خودکارآمدی بود.

روش‌شناسی: این مطالعه مقطعی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش حاضر کلیه کارکنان سازمان بسیج اصناف و بازاریان و فعالان اقتصادی تهران بزرگ در سال 1404 به تعداد 3000 نفر بودند. حجم نمونه بر اساس پیشنهاد استیونس 200 نفر تعیین شد و این افراد به دلیل پراکندگی جامعه پژوهش با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای این مطالعه شامل پرسشنامه سبک‌های دلبستگی (کولینز و رید، 1990)، پرسشنامه هوش اخلاقی (لنیک و کیئل، 2005)، مقیاس خودکارآمدی (شرر و همکاران، 1982) و پرسشنامه دلبستگی شغلی (شافلی، 2015) بودند. داده‌های پژوهش حاضر با روش‌های ضرایب همبستگی پیرسون و مدل‌یابی معادلات ساختاری در نرم‌افزارهای SPSS-26 و Lisrel-8 تحلیل شدند.

یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که مدل پیش‎بینی دلبستگی شغلی بر اساس سبک‌های دلبستگی و هوش اخلاقی با نقش میانجی خودکارآمدی برازش مناسبی داشت. همچنین، اثر مستقیم دلبستگی ایمن و هوش اخلاقی بر خودکارآمدی مثبت و معنادار، دلبستگی اجتنابی و دلبستگی دوسوگرا/ اضطرابی بر خودکارآمدی منفی و معنادار، دلبستگی ایمن، هوش اخلاقی و خودکارآمدی بر دلبستگی شغلی مثبت و معنادار و دلبستگی اجتنابی و دلبستگی دوسوگرا/ اضطرابی بر دلبستگی شغلی منفی و معنادار بود (05/0P<). علاوه بر آن، اثر غیرمستقیم دلبستگی ایمن و هوش اخلاقی با میانجی خودکارآمدی بر دلبستگی شغلی مثبت و معنادار و دلبستگی اجتنابی و دلبستگی دوسوگرا/ اضطرابی با میانجی خودکارآمدی بر دلبستگی شغلی منفی و معنادار بود (05/0P<).

نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر، برای بهبود دلبستگی شغلی باید از طریق کارگاه‌های آموزشی زمینه را برای بهبود و ارتقای دلبستگی ایمن، هوش اخلاقی و خودکارآمدی و کاهش دلبستگی اجتنابی و دلبستگی دلبستگی دوسوگرا/ اضطرابی مهیا ساخت.